NBA Finalleri'nin başlamasına 5 saat var ve otelin hiçbir yerinde, Bam Adebayo dahil, hiçbir oyuncu uyanık değil. Odaları karanlık, termostatlar düşük ayarda; iyi bir uykuyla maçların daha akıcı geçeceğini umuyorlar. Guardlar ve pivotlar yataklarında rahatça uyurken, kafalarında Larry O'Brien kupasını kaldırdıkları rüyalar dönüyor.
Ve evet, kapı kollarına özenle, "Rahatsız etmeyin," yazılı kartlar asılacak ve herkes sertçe uyarılacak: Uykumu bölmek mi? Aklından bile geçirme!
Neredeyse Finaller'in arifesindeyiz. Çok yakında, Denver Nuggets ve Miami Heat, nihai zafer için verecekleri mücadelede karşı karşıya gelecekler. Ancak şampiyonluk, aşağıdakiler gibi ufak ayrıntılara bağlı olabilir: Maç günü kim en iyi şekilde dinlendi?
Maç günü uykusu kadar kıymet verilen bir NBA geleneği daha yoktur. Bu gelenek, oyuncular ve koçlar tarafından onlarca yıldır uygulanmaktadır. Lig veya NBA Oyuncular Birliği hiçbir anket yapmamış olsa da, bu gelenek neredeyse evrenseldir.; uyumayanlar çok nadirdir (Ancak bunlardan biri Nikola Jokic'tir. Jokic, The Athletic'e, "Geceleri yeterince uyuyorum," demişti). Bu, köşe üçlüğü veya maçı bitiren hücum gibi, geliştirilmeye değer bir beceri haline gelmiştir. Tecrübeli oyuncular, çaylaklara bunu faydalarını anlatır. Kulüpler, onlara rehberlik etmesi için uyku doktorları tutar. En az bir takımın antrenman tesisinde 'şekerleme odası' mevcuttur. Ve bunu düzenli şekilde uygulayanlar, uykunun kesinlikle zafere götürdüğünü söylüyorlar.
Atlanta Hawks'ın genç yıldızı Dejounte Murray, "Bunu hiç kaçırmam," diyor. "Bu, profesyonelliğimi ve detaylara gösterdiğim özeni açıklıyor. Buna ihtiyacım var. Her maç günü aynı olmalı. İster evde, ister deplasmanda olsun."
Toronto Raptors'ın tecrübeli oyuncusu Chris Boucher şöyle diyor: "Sadece doğru ruh halinde olduğumdan emin olmak için. Bu size iyi hissettiriyor. Asla o uykuyu kaçırmam."
Mesele şu ki, NBA oyuncuları gündüz uykularını almak zorundalar, çünkü son derece anormal bir programları var. Çoğu maçın 19.30'da başlayıp 22.00 civarında bittiğini, akşam çalıştıklarını unutmak kolaydır. Maçtan hemen sonra uçakla seyahat eden takımlar için gece yarısına kadar, hattâ muhtemelen sabaha karşı 2 veya 3'e kadar eve veya otele varamayabilirler. Ve tabii ki, yaşam tarzı faktörleri de devreye giriyor. Profesyonel sporcuların, gece hayatını sevdikleri bilinir, ancak sevmeyenler için bile, iki ila üç saat adrenalinle dolu bir maçın ardından dinlenmek zor olabilir. Ve çoğu takım, sabah 9-11 arasında antrenman yaptığı için, maç günlerinde uyuyamazlar.
Artık, lig çevrelerindeki herkes, şekerleme biliminin faydaları (kendini yenilenmiş hissetmek!), en iyi uygulamaları (kısa tutmak), ve potansiyel tuzakları (fazla uyursanız halsizlik) hakkında bilgi sahibidir. Peki ya şekerleme sanatı? oda, aydınlatma, şekerleme öncesi rutin ne olacak? En iyi şekerlemeyi ne sağlar? Doğru pijamalar mı gerekir? Beyaz gürültü uygulaması? Şekerleme ters giderse ne olur? Ve, şey, ilk etapta uykuya nasıl dalarsınız? Faydaları ortada olan ve sezonun en önemli şekerlemeleri yapılmak üzereyken, bu soruları cevaplamanın zamanının geldiğini düşündük. Sezon boyunca iki düzine oyuncu ve koçu ankete tâbi tuttuk ve onlar da sırlarını paylaşmaktan büyük mutluluk duydu.
Şekerleme yapan çoğu NBA oyuncusu, sabah antrenmanından sonra benzer bir rutine başlar: Duş, yemek ve dinlenmek.
Ve iyi bir şekerleme, karanlıkta başlar.
"Ben bir vampirim -- karanlığı severim, zifiri karanlığı," diyor, uyku rutinini ciddiye alan, Charlotte Hornets'ın tecrübeli oyuncusu Kelly Olynyk. O şekerlemeye ihtiyacım var."
Orlando Magic'ten Wendell Carter Jr., "Zifiri karanlık," diyor. Normalde öğle uykusu uyuduğu saatlerde güneşin, yatak odasına doğrudan vurduğunu fark eden Carter, evine siyah perdeler taktırdı. Ayrıca, Magic'in idman tesisindeki rahat koltuklar ve uygun karanlık ile donatılmış şekerleme odalarından da faydalanıyor.
Rutini yerine getirmek, seyahat esnasında daha büyük bir zorluk olabilir, çünkü her otel kendine özgü değişkenler sunar -- özellikle de her zaman tam kapanmayan perdeler söz konusu olduğunda. "Eğer tam olarak birbirlerine uymuyorlarsa, ben de zorla uydururum," diyor Carter.
Sacramento Kings'in yıldızı Domantas Sabonis, kendisini "büyük bir şekerleme-sever" olarak tanımlıyor ve perdeleri bir arada tutmak için dolap askılarından klipsler kullanıyor. Bu da işe yaramazsa, perdeleri sandalyeler, valizler ve "odada bulabileceğiniz herhangi bir şeyle" kapatıyor. Amacının basit olduğunu söylüyor: "Işığın içeriye sızmasını istemezsiniz."
Karşı görüş: Yeterince yorgunsanız veya sadece yeterince kararlıysanız, biraz ışıktan zarar gelmez.
Milwaukee Bucks'ın yıldızı Brook Lopez, "Her yerde uyuyabilirim," diyor. "Perdeleri kapatırım, ama ışıkları açık bırakabilirim. Televizyonu da açık bırakırım."
Belki de genetik bir şeydir bu, çünkü ikiz kardeşi Robin Lopez de tam manasıyla karanlığa ihtiyaç duymadığını söylüyor ve "Hayal edebileceğiniz hemen her koşulda uyuyabilirim. Buna benim süper gücüm diyebilirim," diye ısrar ediyor.
Toronto Raptors pivotu Chris Boucher, genellikle çok yorgun olduğunu ve çevresindeki başka hiçbir şeyin önem taşımadığını söylüyor. "Uyuduğumda, etrafta neler olup bittiğinden haberim olmuyor -- itfaiyeciler eve gelse, onu bile duymam." Göz kapaklarının kapanmasının yeterli olduğunu söylüyor. "Uyuduğumda zaten her yer karanlık. Pek rüya da görmem." En seçkin şekerlemeciler için oda sıcaklığı da mühimdir.
Çoğu kişi soğuk havayı tercih ediyor -- Kings'in tecrübeli oyuncusu Malik Monk, oda sıcaklığının 18 derece olması gerektiğini söylüyor, Carter ise 20 dereceye ayarlıyor ve Sabonis de daha ılık bir havayı tercih ediyor. "Eskiden daha soğuğa ayarlardım, ama yaşım ilerledikçe boğazım ağrımaya başladı," diyor. Ancak bazıları sıcak sever. "25 derece," diyor Robin Lopez, "Yorganın altına girdikten sonra ne fark eder ki?" diye de açıklıyor.
Şekerleme ustaları, arka plan gürültüsünün gerekliliği konusunda da farklı görüşlere sahip. Boucher, Bob Marley şarkıları ve beyaz gürültü uygulamasında yağmur sesleri dinliyor (ayrıca, yanan odunların çıtırtıları için şömine sesini de seviyor). Oubre, gece de kullandığı dalga seslerini tercih ediyor. Celtics'in tecrübeli oyuncusu Grant Williams, "zihnimin çalışmaya devam ettiğini" fark edene dek aynı şeyi yaptığını söylüyor, bu yüzden şimdilerde tam bir sessizlik tercih ediyor ve bu da onu, Murray ve Robin Lopez gibi oyuncularla aynı kategoriye sokuyor. Lopez, "Sadece en temel gereksinimlere ihtiyacım var," diyor. "Mum yok. Kimse kulağıma tatlı sözler fısıldamıyor."
Brook Lopez de uygulamaları kullanmıyor, ancak bazen arka planda 1990'ların sit-com'larını izlemeyi seviyor: "Frazier, Sinfeld, Simpsons gibi bir şeyi rastgele açıyorum, milyonlarca kez izlediğim bir şey. bu yüzden dikkatimi çok fazla vermiyorum." Oubre, Cowboy Bebop isimli animeyi seviyor ve Normatec marka basınçlı botlar ayağındayken rahatladığını söylüyor.
Portland Trail Blazers'ın yıldızı Damian Lillard, şekerleme için hazırlanmanın, şekerlemenin kendisi kadar önemli olduğunu söylüyor. Antrenmandan sonra Lillard, ağrı içindeki vücuduna tedavi uyguluyor, soğuk küvette biraz vakit geçiriyor ve ardından duşa giriyor. Sonra eve gidip öğle yemeğini yiyor ve ardından kaliteli bir şekerleme yapıyor. "Uyandığımda kendimi gerçekten sakin hissediyorum," diyor. Peki ya uyumadığında? "Aynı şekilde rahatlayamıyorum," diyor. "Derin bir uyku, o rahatlığı sağlıyor."
Robin Lopez, 2013-14 sezonunda takım arkadaşı oldukları Lillard'ı, öğle uykusu rutinini benimsemeye ikna eden kişi olmasını bir gurur kaynağı olarak görüyor. Nitekim, sezon başında Lillard formdaydı ve, "Son dönemde öğle uykusu uyumaya başladım. Belki de farkı yaratan budur," demişti.
Şekerleme yapanlar, uykuya dalmadan önce zihni boşaltmanın mühim olduğunu söylüyor. Monk, nefes egzersizleri yapıyor. Blazers'ın tecrübeli oyuncusu Jerami Grant, meditasyon yapıyor. Şekerleme öncesi rutinine, uykudan bir saat önce başladığını söyleyen Boucher de öyle. "Bu, benim için bir nevi kendime ayırdığım zaman," diyor. Ancak öncesinde annesini, erkek kardeşini ve kız kardeşini arayıp "ailesinin iyi olduğundan emin olana" dek rahatlayamıyor.
Carter, uyku için gerekli olan başka bir şeyi daha sıralıyor: 'Lavanta-okaliptüs' karışımı yayılan, elektrikli aromaterapi difüzörü. Hattâ bunu seyahatlerine de götürüyor. Kimse başka hiçbir özel aksesuarı kabul etmiyor --özel yastıklar, ağırlıklı battaniyeler, tütsüler ve pijamalar gibi-- ancak Brook Lopez, antrenman sonrası takım masöründen masaj yapmasını ısrarla istiyor. "Ondan sonra uyumaya hazırım," diyor.
Williams bazen NBA2K takımlarını seçen hayranlarının YouTube videolarını izleyerek kendisini uykuya hazırlıyor. Bu mantıklı görünüyordu, ta ki birisi, gerçek Celtics'in, Williams'a "fazla ödeme" yapmak yerine onu takımdan yollaması gerektiğini söyleyene kadar. Bu da, bilirsiniz, şekerleme yapmadan önce rahatlamak adına pek iyi bir şey değildi. "Hiç de değil," diyor Williams, gülümseyerek. "Ama komikti."
Başlarını yastığa koyduklarında, oyuncular ne yapacaklarını bilirler: Ya oldukça kısa bir şekerleme (20-30 dakika arası), ya da ciddi, iki saatlik bir siesta yaparlar. Bunun arasındaki veya daha uzun süren şekerlemeler, akşamları uykulu olma riskini beraberinde getirir.
"Yirmi dakikada uykuya dalarsınız, bir döngüyü tamamlarsınız," diyor Grant Williams. "Ama 20 dakikadan sonra, örneğin 35-45 dakika uyursanız, (bir döngünün) ortasında uyanırsınız ve sinirli bir biçimde uyanırsınız. Yirmi dakikalık şekerlemelerde ise, oldukça enerjik ve hazır bir şekilde uyanırsınız."
Sinirden bahsetmişken: Neredeyse her oyuncunun, agresif bir otel çalışanının kapıyı çalmasıyla uykusunun bölündüğü bir veya birkaç hikayesi mevcut. "Sonunda buna rağmen nasıl uyuyacağını öğreniyorsun," diyor Grant.
Aile ve arkadaşlar da ne yapmaları gerektiğini biliyor: Kapıyı çalmayın, günün belirli saatlerinde aramayın. Heat'in yıldızı Jimmy Butler, bir zamanlar şöyle bir tweet atmıştı: "Eğer uyanırsam, birinin kafasını kırarım!" Ya da Demar Derozan'ın bir keresinde söylediği gibi: "Beni aradıklarında küfredesim geliyor."
Kötü bir şekerleme ya da karçırılmış bir şekerleme, büyük hasara yol açabilir. Boucher, 2021 yılının Kasım ayında New York'a yaptığı bir seyahatte, Puma mağazasına gidebilmek için öğleden sonra uykusunu atladığını hatırlıyor. "Bütün gün uyanık kaldım," diye hatırlıyor. "Ve berbat oynadım." Maç istatistikleri her şeyi anlatıyor: 10 dakika oynadı, dört şutundan üçü kaçtı ve ribaund sayısı ile top kaybı sayısı aynıydı (birer tane). "İstediğim kadar hazır değildim," diyor. "Normalde isabet bulduğum şutlar gibi birçok kolay şutu kaçırdım. Biraz yavaş hissettim."
En büyük uyku aksiliği mi? Uyuyakalmak ve takım otobüsünü kaçırmak. Bu kabahat, çoğu takımda küçük bir para cezasına (yüzlerce dolar civarı) neden olur. "Bunu birkaç kez yaptım," diyor Oubre, gülümseyerek. "En büyük hayal kırıklığı, en büyük endişe."
Yirmi yıl önce, oyuncular genellikle resepsiyondan gelen uyandırma telefonlarına güveniyorlardı, bu da akla şu komik hikayeyi getiriyor: Kasım 2000'de, dengesizliğiyle meşhur Isaiah Rider, uykusundan geç uyandığı için, San Antonio'da Lakers takım otobüsünü kaçırır. Koçu Phil Jackson'a sunduğu açıklama neydi dersiniz? Otel görevlisi, kendisini uyandırmak için telefon açmamıştı. Rider bunu kanıtlamak için, otel müdürünün yazdığı bir not bile gösterdi (Jackson ona ceza vermeden affetti). Bugün, oyuncular çoğunlukla akıllı telefonlarını (neredeyse) kusursuz bir alarm olarak kullanıyor.
NBA koçları genellikle şekerleme yapmayı destekliyor ve çoğu da bunu uyguluyor: "Bu bir zorunluluk," diyor oyunculuk kariyeri esnasında bu alışkanlığı edinen, eski Hawks koçu Nate McMillan. Hornets koçu Steve Clifford, bu tartışmaya önemli bir uyarı ekliyor: "En sinir bozucu olanı, film seansı sırasında şekerleme yapmaktır," diyor gülerek. O, buna 'belki de son aramaya dek kalmamalıydım' şekerlemesi diyor.
Peki, en iyi dinlenebilmiş takım, sonunda kazanır mı? En zekice şekerleme rutinlerine sahip kadro, şampiyonluğa daha mı yakın? Bunun böyle olduğunu kesin olarak kanıtlayamayız. Ama bu teoriyi de göz ardı edemeyiz.
Yorumlar
Yorum Gönder